Bhagavad Gita: Chapter 6, Verse 37

அர்ஜுன உவாச¹ |

அயதி¹: ஶ்ரத்⁴த³யோபே¹தோ¹ யோகா³ச்¹ச¹லித¹மானஸ: |

அப்¹ராப்¹ய யோக³ஸந்ஸித்⁴தி³ம் கா¹ம் க³தி¹ம் க்¹ருஷ்ண க³ச்¹ச²தி¹ ||37||

அர்ஜுனஹ உவாச—--அர்ஜுனன் கூறினார்; அயதிஹி----தளர்வான; ஶ்ரத்தயா--—-நம்பிக்கையுடன்; உபேதஹ---உடையப்பெற்றவர்; யோகாத்--—யோகத்திலிருந்து; சலித-மானஸஹ---மனம் விலகியவர்; அப்ராப்ய---அடையத் தவறியவர்; யோக-ஸந்சித்திம்---யோகத்தில் உயர்ந்த பரிபூரணம்; காம்—-எந்த; கதிம்---இலக்கிற்கு; கிருஷ்ணா—---ஸ்ரீ கிருஷ்ணா; கச்சதி--—செல்கிறது

Translation

BG 6.37: அர்ஜுனன் கூறினார்: நம்பிக்கையுடன் பாதையைத் தொடங்கும் தோல்வியுற்ற யோகியின் கதி என்ன, மற்றும் ஒரு நிலையற்ற மனப்பான்மையால் போதுமான முயற்சி செய்ய தவறியதால் இந்த வாழ்க்கையில் யோகத்தின் இலக்கை அடையாமல் தோல்வியுற்ற யோகியின் கதி என்ன?

Commentary

கடவுள்-உணர்தல் நோக்கிய பயணம் நம்பிக்கையுடன் தொடங்குகிறது. பல நேர்மையான ஆன்மாக்கள் தங்கள் கடந்தகால வாழ்க்கையின் ஸன்ஸ்காரங்கள், அல்லது துறவிகளின் சங்கம், அல்லது உலகில் உள்ள தலைகீழ் மாற்றங்கள் அல்லது பல காரணங்களின் மூலம் வேதங்களின் தெய்வீக அறிவில் நம்பிக்கையை வளர்த்துக் கொள்கிறார்கள். பயணத்தைத் தொடங்குவதற்குத் தேவையான நம்பிக்கையை உருவாக்கும் பல காரணங்கள் உள்ளன. இருப்பினும், இந்த ஆர்வலர்கள் தேவையான முயற்சிகளைச் செய்யாமல், தளர்வாகி இருந்தால், (அயதி¹ஹி) மனம் அமைதியற்றதாக இருக்கும். இப்படிப்பட்டவர்களால் இந்த வாழ்க்கையில் பயணத்தை முடிக்க முடியாது. அத்தகைய பயிற்சியாளர்களின் கதி என்னவென்று அர்ஜுன் கேட்கிறார்..