Bhagavad Gita: Chapter 5, Verse 15

நாத³த்¹தே¹ க¹ஸ்யசி¹த்¹பா¹ப¹ம் ந சை¹வ ஸுக்¹ருத¹ம் விபு⁴: |

அஞானேனாவ்ருத¹ம் ஞானம் தே¹ன முஹ்யன்தி¹ஜன்த¹வ: ||15||

ந—இல்லை; ஆதத்தே—ஏற்றுக்கொள்கிறது); கஸ்யசித்--—எவருடையதும்;பாபம்--—பாவம்; ந--—இல்லை; ச--—மற்றும்; ஏவ---—நிச்சயமாக; ஸு-க்ருதம்—நற்குணமான செயல்கள்; விபுஹு----எங்கும் நிறைந்த கடவுள்; அஞ்ஞாநேன—--அறியாமையால்; ஆவ்ரிதம்—--மூடப்பட்ட; ஞானம்--—அறிவு; தேன--—அதன் மூலம்; முஹ்யந்தி—--மாயைக்கு ஆளாகின்றன; ஜன்தவஹ-----உயிரினங்கள் (ந—ஆதத்தே—--ஏற்று கொள்வதில்லை

Translation

BG 5.15: எங்கும் நிறைந்த கடவுள் யாருடைய பாவங்களிலும் அல்லது புண்ணியங்களிலும் தன்னை ஈடுபடுத்திக் கொள்வதில்லை. ஜீவராசிகள் மாயைக்கு ஆளாகிறார்கள், ஏனென்றால் அவர்களின் உள் அறிவு அறியாமையால் மூடப்பட்டுள்ளது.

Commentary

யாருடைய புண்ணிய செயல்களுக்கும், பாவச் செயல்களுக்கும் கடவுள் பொறுப்பல்ல. இந்த விஷயத்தில் கடவுளின் வேலை மும்மடங்கானது: 1) அவர் செயல்படும் ஆற்றலை ஆன்மாவுக்கு வழங்குகிறார். 2) நமக்கு வழங்கப்பட்ட சக்தியைக் கொண்டு நாம் செயல்களைச் செய்தவுடன், அவர் நம் செயல்களைக் குறிப்பிடுகிறார். 3) நமது செயல்களின் (கர்மாக்கள்) பலன்களைத் தருகிறார்.

தனிப்பட்ட ஆன்மா தனது சொந்த விருப்பத்தின் மூலம் நல்ல அல்லது கெட்ட செயல்களைச் செய்ய சுதந்திரத்தை கொண்டுள்ளது. அந்த சுதந்திர விருப்பமே படைப்பின் விளையாட்டின் அடிப்படையாகும், மேலும் அது படைப்பில் அடங்கிய அனைத்து ஆத்மாக்களிடையே உள்ள பல்வேறு வகையான உணர்வுகளுக்குக் காரணமாகும். கடவுளின் வேலை கிரிக்கெட் போட்டியில் நடுவரைப் போன்றது. அவர் தொடர்ந்து முடிவுகளைத் தருகிறார், 'நான்கு ரன்கள்!' 'ஆறு ரன்கள்!' 'அவர் அவுட்!' முடிவுக்காக நடுவரைக் குறை கூற முடியாது, ஏனெனில் அது வீரர் செயல்பட்ட விதத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டது.

கடவுள் ஏன் ஆன்மாவிற்கு சுதந்திரமான விருப்பத்தை வழங்கினார் என்று ஒருவர் கேட்கலாம். ஏனென்றால், ஆன்மா என்பது கடவுளின் ஒரு சிறிய பகுதியாகும், மேலும் அது அவருடைய குணங்களைச் சிறிய அளவில் கொண்டுள்ளது. கடவுள் அபிஞ்ஞ ஸ்வராத் (மிகச் சுதந்திரமானவர்) எனவே, ஆன்மா தனது புலன்கள், மனம் மற்றும் புத்தியை அது விரும்பும் விதத்தில் பயன்படுத்த ஒரு சிறிய அளவு சுதந்திரத்தைக் கொண்டுள்ளது.

மேலும், சுதந்திரம் இல்லாமல் அன்பு இருக்க முடியாது. தேர்ந்தெடுக்கும் சுதந்திரம் இல்லாததால் ஒரு இயந்திரத்தை நேசிக்க முடியாது. தேர்ந்தெடுக்கும் திறன் கொண்ட ஒரு ஆளுமை மட்டுமே நேசிக்கும் விருப்பத்தைக்கொண்டுள்ளது. கடவுள் நம்மை நேசிப்பதற்காக படைத்ததால், அவர் நமக்கு சுதந்திரமான விருப்பத்தை அளித்துள்ளார். நம்முடைய சொந்த விருப்பத்தை செயல்படுத்துவது நல்ல மற்றும் கெட்ட செயல்களை விளைவிக்கிறது, அதற்காக நாம் கடவுளைக் குறை கூறக்கூடாது.

அறியாமையால், சில ஆன்மாக்கள் தங்கள் செயல்களைத் தேர்ந்தெடுக்கும் சுதந்திரம் இருப்பதைக் கூட உணராமல், தங்கள் தவறுகளுக்கு கடவுளை பொறுப்பாளி ஆக்குகிறார்கள். மற்றவர்கள் தங்களுக்கு சுதந்திரமான விருப்பம் இருப்பதை உணர்கிறார்கள், ஆனால் அவர்கள் உடல் என்ற அஹங்கார எண்ணத்தில் செயலின் பெருமையைக் கொண்டுள்ளனர். இது மீண்டும் அறியாமையின் அடையாளம். அத்தகைய அறியாமையை எவ்வாறு அகற்றுவது என்பதை ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் அடுத்து விளக்குகிறார்.