Bhagavad Gita: Chapter 7, Verse 17

தே¹ஷாம் ஞானீ நித்¹யயுக்¹த¹ ஏக¹ப⁴க்¹தி¹ர்விஶிஷ்யதே¹ |

ப்¹ரியோ ஹி ஞானினோ‌த்¹யர்த²மஹம் ஸ ச¹ மம ப்¹ரிய: ||17||

தேஷாம்--—இவர்களுள்; ஞானீ—--அறிவில் நிலைபெற்றவர்கள்; நித்ய-யுக்தஹ----எப்பொழுதும் உறுதியான; ஏக—---பிரத்தியேகமாக; பக்திஹி----பக்தியில்; விஶிஷ்யதே—--உயர்ந்த; ப்ரியஹ----பிரியமானவர்; ஹி—--நிச்சயமாக; ஞாநினஹ--—அறிவு அறிவு உள்ளவருக்கு; அத்யர்தம்—--மிகவும்; அஹம்--—நான்; ஸஹ--—அவர்; ச—--மற்றும்; மம—--எனக்கு; ப்ரியஹ----மிகவும் பிரியமானவர்

Translation

BG 7.17: இவர்களுள், என்னை அறிவால் வழிபடுபவர்களையும், உறுதியுடனும், என்னில் மட்டுமே ஈடுபாடு கொண்டவர்களையும், உயர்ந்தவர்களாக நான் கருதுகிறேன். நான் அவர்களுக்கு மிகவும் பிரியமானவன், அவர்கள் எனக்கு மிகவும் பிரியமானவர்கள்.

Commentary

துன்பத்தில், உலக சொத்துக்களுக்காக அல்லது ஆர்வத்தின் காரணமாக, கடவுளை அணுகுபவர்கள் இன்னும் தன்னலமற்ற பக்தியைக் கொண்டிருக்கவில்லை. மெதுவாக, பக்தியின் செயல்பாட்டின் மூலம், அவர்களின் இதயம் தூய்மையாகிறது, மேலும் அவர்கள் கடவுளுடனான தங்கள் நித்திய உறவைப் பற்றிய அறிவை வளர்த்துக் கொள்கிறார்கள். பின்னர் அவர்களின் பக்தி பிரத்தியேகமாகவும், தன்னலமற்றதாகவும், கடவுளிடம் இடைவிடாததாகவும் மாறும். உலகம் தங்களுடையது அல்ல, மகிழ்ச்சிக்கான ஆதாரம் அல்ல என்ற அறிவை அவர்கள் பெற்றிருப்பதால், அவர்கள் சாதகமான சூழ்நிலைகளுக்காக தாகமோ அல்லது சாதகமற்ற சூழ்நிலைகளுக்காக புலம்பவோ இல்லை. இதனால், அவர்கள் தன்னலமற்ற பக்தியில் நிலைபெறுகிறார்கள். முழு சுய-சரணாகதியின் உணர்வில், அவர்கள் தங்கள் தெய்வீக அன்பானவர்களுக்கான அன்பின் நெருப்பில் தங்களைத் துறக்கிறார்கள். எனவே, ஞானத்தில் நிலைத்திருக்கும் அத்தகைய பக்தர்களே தனக்கு மிகவும் விருப்பமானவர்கள் என்று ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் கூறுகிறார்.