Bhagavad Gita: Chapter 7, Verse 30

ஸாதி⁴பூ⁴தா¹தி⁴தை³வம் மாம் ஸாதி⁴யஞ்ஞம் ச¹ யே விது³: |

ப்¹ரயாணகா¹லே‌பி¹ ச¹ மாம் தே¹ விது³ர்யுக்¹த¹சே¹த¹ஸ: ||30||

ஸ-ஆதிபூத—-பொருள் துறையின் ஆளுகைக் கொள்கை; அதிதைவம்—-தேவலோக கடவுள்களின் ஆட்சிக் கொள்கை; மாம்—-நான்; ஸ---அதியஞ்ஞம்—--அனைத்து தியாக நிகழ்ச்சிகளின் இறைவனின் கொள்கை; ச---மற்றும்; யே--—யார்; விதுஹ--—அறிக; ப்ரயாண—--மரணத்தின்; காலே--—அந்த நேரத்தில்; அபி--—கூட; ச—--மற்றும்; மாம்—--என்னை; தே—--அவர்கள்; விதுஹு----அறிக; யுக்த---சேதசஹ----என்னைப் பற்றிய முழு உணர்வில்

Translation

BG 7.30: அதி⁴பூ⁴தம், (பொருளின் களம்) மற்றும் அதி⁴தெ³ய்வம் (தேவலோக கடவுள்கள்) மற்றும் அதி⁴யஜ்ஞம் (அனைத்து யாகங்களின் இறைவன்) ஆகியவற்றின் ஆட்சிக் கொள்கையாக என்னை அறிந்தவர்கள், அத்தகைய ஞானம் பெற்ற ஆத்மாக்கள் மரணத்தின் போதும் என்னைப் பற்றிய முழு உணர்வுடன் இருக்கிறார்கள்.

Commentary

அடுத்த அத்தியாயத்தில், ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் உடலை விட்டு வெளியேறும் நேரத்தில் அவரை நினைவுகூரும் உயர்ந்த ஆத்மாக்கள் அவரது தெய்வீக இருப்பிடத்தை அடைவார்கள் என்று கூறுவார். இருப்பினும், மரணத்தின் போது கடவுளை நினைப்பது மிகவும் கடினம். காரணம் மரணம் என்பது மிகவும் வேதனையான அனுபவம். இரண்டாயிரம் தேள்கள் ஒரே நேரத்தில் ஒருவரைக் கடிப்பதைப் போல இதை ஒப்பிடலாம். யாருடைய மனமும் புத்தியும் பொறுத்துக்கொள்ள முடியாத அளவுக்கு இது அதிகமாகும், மனமும் புத்தியும் மரணம் வருவதற்கு முன்பே வேலை செய்வதை நிறுத்தி ஒரு நபர் சுயநினைவை இழக்கிறார். மரணத்தின் போது கடவுளை எப்படி நினைவுகூர முடியும்?

உடல் இன்ப துன்பங்களுக்கு அப்பாற்பட்டவர்களுக்கு மட்டுமே இது சாத்தியம். அத்தகையவர்கள் விழிப்புணர்வுடன் உடலை விட்டு வெளியேறுகிறார்கள். அதிபூதம், அதிதெய்வம், அதியஜ்ஞம் ஆகிய ஆளுகைக் கொள்கையாக அவரை அறிந்தவர்கள் மரண நேரத்திலும் அவரை முழுமையாக உணர்ந்து இருக்கிறார்கள் என்று ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் இந்த வசனத்தில் கூறுகிறார். ஏனென்றால், உண்மையான அறிவு முழுமையான பக்திக்கு இட்டுச் செல்கிறது - மனம் முழுவதுமாக இறைவனிடம் பற்றுகிறது. இதன் விளைவாக, அது உடல் தளத்தில் ஏங்குதல் மற்றும் புலம்பல் ஆகியவற்றிலிருந்து பிரிக்கப்படுகிறது, மேலும் இனி அத்தகைய ஆத்மா உடல் உணர்வுடன் இருப்பதில்லை

அதி⁴பூ⁴தம், அதி⁴தெ³ய்வம், அதி⁴யஜ்ஞம் ஆகிய சொற்கள் அடுத்த அத்தியாயத்தில் விளக்கப்பட்டுள்ளன.